Wat een dag
In de voormiddag mocht ik mijn nieuwe bolide gaan afhalen. 2 weken nadat ze mij geramd hadden, stond die A4 klaar en ik moet zeggen, aangenaam verrast over het comfort en het rijden.
Daarna een paar honderd meter verder, richting knie dokter. Auto op de parking gedropt, naar het ziekenhuis gehobbeld, lift in, wachtzaal in en gelukkig rap wachtzaal uit. Dokter kijkt foto's, voelt even aan die dikke knie en even aan die andere. "Vocht in de knie" luidde de conclusie. Naaldje/buisje in de knie, alles wat richting dat buisje duwen en dat gele vocht druppelde in dat bassintje. Knie krijgt terug normale omvang. Op parking zoeken naar de nieuwe auto. Hoe zag die er weer uit, waar stond die, nummerplaat? euh? gelukkig werkt die afstandsbediening.
Na de middag werken in Gent en toch iets teveel rondgegaan. Pijn in de knie !
Daarna richting Handelsbeurs voor een muzikaal avondje in goed gezelschap. Het voorprogramma was niet echt mijn ding, niet qua genre, niet qua présence.
en dan Josh Rouse natuurlijk !
Hij is met zijn muziek stilaan aan verdwijnen in het niets, jammer genoeg en ten onrechte. 2 scheten hoog, goeie stem, goed gitaarspel en vooral Songs met een grote S. Hij was vorige donderdag nog eens in het land, in Gent. Lang geleden dat hij er nog geweest was, en er ontspon zich zelfs een discussie tussen Zinnerboy en een paar andere concertgang(st)ers over de juiste datum: 2002 of later (Zinnerboy bleek 's anderendaags gelijk te hebben: 2005).
De vorige keer dat ik de meester gezien had was in de AB, solo. Ook toen in het gezelschap van Koop. Vierde klaverblaadje donderdag was Orville (basheld bij The Love You Long Times, binnenkort te bewonderen in Wetteren). Deze keer was Josh Rouse met band. nu ja, een bassist die ongelooflijk smoelen trok en een drummer die meer gitaar en banjo speelde, maar samen klonk het wel weer prachtig.
"Movin' on", "Saturday", "Las Voles" en mijn persoonlijke favoriet "Quiet Town" passeeerden al snel de revue.
De tachtigtal aanwezigen genoten zichtbaar (gelukkig hadden ze stoeltjes & tafeltjes in de Handelsbeurs gezet, dat maakte het wat gezelliger en voller). Ondertussen ging het op het podium (alweer) over bier. "Beer with sugar in it"? Nog altijd geen idee waarover de man het had. Kelen werden gesmeerd en "1972" en "Flight Attendant" werden super gebracht.
Bij de bissen zaten het solo gebracht "Valencia" en het finale "Love Vibrations". Ook gevoeld?
Labels:
antler king,
auto,
handelsbeurs,
josh rouse,
knie
Great Lake Swimmers
Dinsdag werd ik tijdens de rit naar het "verre" Diksmuide vergezeld door een mooie ondergaande zon. Weg regen, weg somberte van de namiddag.
Barzin mocht openen en deed dat in het verlengde van die somberte. iets te monotoon, iets te down, iets te ... te. Ik herinner me ergens de zinsnede "give me some time and I find all the ugly things in you" . Ze hielden in elk geval van het plaatselijke Arabier (Papegaai zei ze mooi, naar het etiket).
GLS bracht dan toch iets meer en deden me af & toe van mijn barkruk (dankuwel 4AD) opstaan om wat meer te genieten van de muziek. Voornamelijk plukkend uit de laatste 2 cd's, mooi georchestreerd, licht swingend, mooi klinkend in het oor en in geen geval de muur van schijtvliege aanvallend (eigenlijk zowat het andere uiteinde van het spectrum van Blood Red Shoes vorige week) werd een aangename harmonieuse set gespeeld.
Halverwege de set speelde Tom Dekker een drietal nummers solo, nummers uit de eerste cd's van GLS. Tijdens het tweede nummer kwam een mooie roodharige naast me staan, beetje schuchter rondkijkend of ze in niemand's zicht stond, een glas wijn koesterend. Even later viel mijn veertigste van een euro. Miranda Mulholland, de violiste stond naast mij. Wie verwacht er nu één van de muzikanten in de zaal tijdens het optreden. Even later daagde de rest op en verdwenen ze langs de zijkant richting podium. Haar aanspreken tijdens het intimistische nummer leek me ongepast, kans verkeken, kans vergaan. Damn !
Daarna ging het terug wat crescendo en tijdens de bissen werd nog een Gram Parsons cover gespeeld.
Mooie avond, mooie dame, mooie muziekjes.
setlist lijkt me nogal die van in de botanique geweest te zijn: hier
Labels:
4AD,
Barzin,
great lake swimmers
Blood Red Shoes
Gezien ze naar Belgie komen en 't eigenlijk toch dichter is, zijn we richting Aeronef getrokken voor Blood Red Shoes. Vorige keer hadden we daar Morrissey gezien in schone grote zaal, dus benieuwd hoeveel volk BRS zou trekken daar. Bleek dat er achter die grote zaal nog een kleintjes is, opgedeeld in een "bar"deel en een "optredens" deel, waar het bargedeelte langs het andere ligt en groter is. Rare jongens die Fransen.
Zoals de vorige uitstapjes naar die regio, was er ook nu weer behoorlijk wat (West-)Vlaams te horen. Helemaal grappig werd het toen de jongens van Wallace Vanborn zich in een mengels van Frans & Engels verstaanbaar maakten en er gewoon in de dietsche taal geantwoord werd.
Dat ze samen op toernee zijn heeft natuurlijk te maken met Anton Coene die met beiden op tour geweest is en goede contacten onderhoudt.
Het was de aangename opener, met hier een streepje zeppelin maar vooral lekker stevige rock ende roll. Een dezer komt de nieuwe "Lions, Liars, Guns & God" uit. Check it out zou ik zeggen ! Ze brachten de aanwezigen al een eerste keer flink in beweging.
Een tweede keer gebeurde een klein half uurtje later. BRS trokken de boel meteen op gang met hun nieuwste single "Cold", gevolgd door parels als "Don't Ask", "Boring By The Sea" en "Heartsink". De eerste crowdsurfers zweefden al lustig rond terwijl de nummers lekker snedig en hevig gebracht.
Slachteroffer van dienst: de enkel van Alex.
Daarna werd het wat minder hevig, trager, zoals op de nieuwe cd (die wat het tempo & de aggressie van de voorgaande mist). Maar vervelend werd het nooit. Ik zal mijn ietwat negatieve nootjes van hun laatste passage op LL maar intrekken. Later werd je gewoon weer meegesleurd in die wervelstorm die BRS kan zijn. Om de reguliere set af te sluiten met een geweldig "I Wish I Was Someone Better".
De bissen sloten mooi aan en de laatste mooi af, een frans nummer in frankrijk.
en dan werden we weer buitengeborsteld, rare jonges die Fransen.
Deze komt zeker op het eindejaarslijstje.
Labels:
aeronef,
blood red shoes,
wallace vanborn
Karma
Of het echt goeie Karma was, is te betwijfelen. Duidelijk minder volk op deze 5de editie die nochtans schitterend geopend werd door "AKS Live". Vooral zangeres Lola blies me omver. Wat een verschijning, wat een stem. De rest van de bende werd meegetrokken en zorgde voor een superleuk feestje.
Van "School is Cool" zag ik enkel het laatste nummer, maar 't plezier spatte er ook van af.
Daarna begon mijn werkshift achter de bar. Vandaar klonk "The Do" interessant zonder meer. Meer leven in de brouwerij brachten Kowlier & de mannen van "'t Hof van Commerce". Veel hits die redelijk meegebruld werden zodanig dat er leuke sfeer hing, maar muzikaal vind ik het toch minder.
Wat erna volgde schijnt Dubstep ofzoiet geweest te zijn... in elk geval: Saai en monotoon.
maar: AKS Live ft Lola dus !
Labels:
aks,
Filip Kowlier,
hof van commerce,
karma hotel,
oostende,
School is Cool,
the do
Gif
Wat heeft me in juni bezield vroeg ik me af?
Ik had tickets voor "Gif" van NT Gent in de schouwburg, op een vrijdagavond dan nog (dus niet naar de volleytraining), en de samenvatting van het stuk op de site van 't cultuurcentrum was: "Wij zijn een man en een vrouw die eerst een kind verloren hebben, daarna zichzelf en tenslotte elkaar”.
Waarom had ik dat stuk gekozen. De acteurs? nee, namen zeggen me niks, tekst schrijfster? nee, ken ik niet. mja, genomineerd voor een prijs.
Geen idee dus en toch met een klein hartje richting schouwburg.
Lang duurde het niet.
Een prachtstuk ! Super gebracht door Elsie de Brauw en Steven Van Watermeulen. Hoe doen ze het toch? Zo'n tragedie vertolken met roodomrande ogen en opwellende en echte tranen op 't gepaste moment. De bitterheid tussen hen, het spuwen van bepaalde verwijten, het zalven. De interacties tussen het uiteengegane koppel met het nodige trekken en afstoten werden prachtig gebracht. De tekst leende er zich ook toe en ondanks de zwaarte waren er lachwekkende toetsen, zonder gratuit grappig te zijn.
De a-capella momenten waarbij Steve Dugardin, gezeten op een stoel tussen het publiek, oude engelse rouwliederen zong vulden het geheel mooi aan.
Ook de regenscene, ietwat het keerpunt in het stuk, was subliem in elkaar gebokst.
All thumbs up!
Labels:
Elsie de Brauw,
gif,
ntgent,
schouwburg,
Steve Dugardin,
Steven Van Watermeulen
Vervangwagen
ik snap toch niet echt dat iemand na het gebruik van de vervangwagen niet mag roken
maar als je die ruimte vol benzine moet doen, kan het wel gevaarlijk zijn natuurlijk. Ongezond zowiezo.
Abonneren op:
Posts (Atom)