- Thin Line Men @ De Zwerver in 't kader van hun Rough Diamonds (check it out voor de komende weken, paar interessante dingen) rockten, maar niks memorabel.
- Isbells @ Cactus @ MaZ waren ronduit saai. Leuk voor een paar liedjes maar teveel gestoeld op dat ene geluid te veelvuldig ondersteund door het oe_oe_oe. Misschien beter in theater ofzo waar je 't zittend kan ondergaan. 'T voorprogramma kwam van Le Loup die de eerste nummers even saai klonken maar dan plots gedurende een paar nummers uit het vaatje "fantastisch leuke muziekjes" te tappen en dan weer in te dommelen.
- Vrijdag avond bracht Youp van 't Hek "omdat de nacht" zijn verhaal over het ouder worden en het leven tot de dood. Een stuk verfijnder en minder plat dan zijn vorige shows, met leuke doordenkertjes, afrekenend met kleinburgelijkheid, en enpassant de actualiteit ridiculiserend.
- In dezelfde stadschouwburg was het zondag de beurt aan Boudewijn de Groot met zijn "Wilde Jaren". Een rare titel voor een heel intimistische set met mooi nummertjes, met een beperkt aantal klappers in (die dan nog in een minder gelukt kleedje gebracht weren). Veelvuldig werd er verwezen naar de Lennaert Nijgh zaliger en een stukje ging over 's mans jaren in Nederlands Indië . Hoogtepunten voor mij waren "Vriendinnen voor één nacht" en "Noordzee".
Het optreden op LeffingeLeuren had ik gemist wegens volley verplichtingen en dat moest dus rechtgezet worden. Over't voorprogramma: als't een schreeuwwedstrijd was geweest, dan hadden ze hands down gewonnen. Gelukkig was het daarna tijd voor BRS zelf.
Vanaf de eerste noten van "Doesn't Matter Much" was het er boenk op. Stevige gebalanceerde sound (mijn hemd bewoog in elk geval niet meer op de tonen van de drums), aardige lichtshow en enthousiast publiek en de sexy schuchtere verschijning met de gitaar. Later zouden nog o.a. een snijdend "I Wish I Was Someone Better" en "It's Getting Boring by The Sea" uit de eerste CD volgen. Stuk voor stuk, kleine hoogtepuntjes in de set. Halverwege de set werd het podium overgenomen door de crowd surfende jongeren (ja, ik was eens op een concert met 'jeugd' en 'meisjes') . Even erna werd het Ms Carter blijkbaar en moest de gitaar eraan geloven en verdween ze even backstage... Met een nieuwe gitaar gingen ze daarna ongestoord verder. Er werd na 55 minuten afgesloten met een feestelijk "Heartsink" dat iets ruwer klinkt dan op de CD. Gebist werd er met "You Bring Me Down" & "Colours Fade". Een zeer leuk rock avondje !
Hou de komende dagen de site van Anton Coene in de gaten, hij reist de komende dagen mee met BRS en zijn foto's zijn fantastisch mooi.
1 opmerking:
boeiende BRS recensie, alleszins beter dan wat ik op hundisnor terugvond
Een reactie posten