Met Vuur Spelen
Ik ben net terug van een voorstelling van De Roovers. "Met vuur spelen" heette het onding. Als er iets ontbrak in dit driehoekig liefdesdrama was het wel vuur. Onverstaanbaar eenklankig antwerps gewauwel van de 'kunstenaar' tegenover plastische (zeg maar plastieke) hoogdravende zielloze taal van de rest. Geen passie in het spel, geen passie in de tekst.... Het geleuter in Temptation Island is er bij wijlen poezie bij.
Duke Robillard @ Zwerver
Ik heb gisteren zwaar getwijfeld aan wat ik ging doen: Guinness en andere groene feestelijkheden in Celtic Ireland of naar Duke Robillard in De Zwerver gaan zien. Het is uiteindelijk het laatste geworden omdat ik sinds de heropening van De Zwerver er nog niet geweest was en ik bepaalde mensen wel eens terug wou zien.
Duke Robillard kende ik niet, zelfs niet van naam, enkel de verwijzing naar de Fabulous Thunderbirds deed een belletje rinkelen. Blues dus, goeie blues. Ter plekke was het dan ook een gezellige avond: "my baby left me at 3am and I am all alone", "I May Be Ugly (But I Sure Know How To Cook)", en andere grieven (veelal van T Bone Walker) werden subtiel aan de man gebracht. Duke op gitaar, iemand op (staande) bas, een drummer (toch wel de minste naar mijn aanvoelen) en iemand op de (alt)sax. samen zorgden ze voor fijngevoelige, veelal lang uitgesponnen (4 nummers het eerste half uur), maar zelden vervelende blues. Topper van de avond was voor mij toch de kerel op de sax, met de zware bastonen die je naar de keel grepen.
En het thuisgevoel dat terug is in De Zwerver. Na het heengaan van het Schippershuis is dit een nieuwe warme plek aldaar.
Duke Robillard kende ik niet, zelfs niet van naam, enkel de verwijzing naar de Fabulous Thunderbirds deed een belletje rinkelen. Blues dus, goeie blues. Ter plekke was het dan ook een gezellige avond: "my baby left me at 3am and I am all alone", "I May Be Ugly (But I Sure Know How To Cook)", en andere grieven (veelal van T Bone Walker) werden subtiel aan de man gebracht. Duke op gitaar, iemand op (staande) bas, een drummer (toch wel de minste naar mijn aanvoelen) en iemand op de (alt)sax. samen zorgden ze voor fijngevoelige, veelal lang uitgesponnen (4 nummers het eerste half uur), maar zelden vervelende blues. Topper van de avond was voor mij toch de kerel op de sax, met de zware bastonen die je naar de keel grepen.
En het thuisgevoel dat terug is in De Zwerver. Na het heengaan van het Schippershuis is dit een nieuwe warme plek aldaar.
O'Desire
Voor het eerst sinds heeeel lang Honey & Hurricanes van B.J. Scott nog eens opgelegd. 't blijft toch wel een hele sterke cd met pareltjes als "10,000 Dragons", "Glory", "Heavenly Lover", "Whiskey Blues" (Hello Mama I would like to introduce you
To three fine men that "sho' do" treat you well Johnny Walker, Jim Beam and Mr. Jack Daniel) en "O'Desire" dat door Jan Verheyen ook gebruikt werd in Boys.
Niet dat de passie en de vonken er vanaf vliegen, maar ...
To three fine men that "sho' do" treat you well Johnny Walker, Jim Beam and Mr. Jack Daniel) en "O'Desire" dat door Jan Verheyen ook gebruikt werd in Boys.
Niet dat de passie en de vonken er vanaf vliegen, maar ...
Festivalitis
Voorvochtmensen
Vorige week ben ik met Koop & Nico naar Theo Maassen gaan kijken. "Zonder Pardon" is de show waarmee hij op toernee is en het is een hele geslaagde vertoning.
Een spervuur aan grappen, verontwaardigingen en levensbeschouwingen over zijn dochter, de politiek, de wereld, ... Ik wens bij deze al "voorvochtmens" te nomineren als woord van het jaar. De ‘voorvochtmensen’ zijn personen die niet zijn ontstaan uit een spectaculaire liefdes-ejaculatie, maar uit voorvocht dat per ongeluk is ontsnapt. Bende chagrijnen, blok-aanhangers en anderen met lange tenen. De woordspelingen bij Pasen en 'Pa's eieren' was er ook boenk op.
Hij speelt nog in Oostende en Brugge in elk geval, Gaan !!
Een spervuur aan grappen, verontwaardigingen en levensbeschouwingen over zijn dochter, de politiek, de wereld, ... Ik wens bij deze al "voorvochtmens" te nomineren als woord van het jaar. De ‘voorvochtmensen’ zijn personen die niet zijn ontstaan uit een spectaculaire liefdes-ejaculatie, maar uit voorvocht dat per ongeluk is ontsnapt. Bende chagrijnen, blok-aanhangers en anderen met lange tenen. De woordspelingen bij Pasen en 'Pa's eieren' was er ook boenk op.
Hij speelt nog in Oostende en Brugge in elk geval, Gaan !!
For those about to rock (we salute you)
Rock'n'Roll kan simpel zijn. Dat bewezen AC-DC nogmaals. Een gitarist die wat riffs speelt, een zanger die eroverheen krijst en terwijl die twee volksmennend over het podium lopen, staan de andere drie rustig retestrak te spelen.
Een animatiefilmpje met Angus en babes in de hoofdrol trok was de locomotief voor het concert, het ging naadloos over in Rock'n'Roll trein en iedereen brulde gewoon mee, gedurende de volgende twee uur. Dirty Deeds, She's got the Jack, Hells Bells, War Machine (volgens mij klassieker in wording), TNT, ... de trein denderde voort volgens het simpele stramien: Angus die huppelt, soleert (en hoe !)en over het podium crosst, Brian Johnson die de teksten declameert, terwijl ook hij het hele podium bestrijkt en iedereen weer aanvuurt.
De trein die al het hele optreden prominent als achtergrond decor aanwezig is, werd tijdens 'A Whole Lotta Rosie' dan ook door genaamde opblaaspop Pink Floyd-gewijs bereden. (zie clipje hieronder)
Er werd afgesloten met 'Let There Be Rock' waarin Angus helemaal loos ging. Heerlijke apotheose ! Die lijn werd tijdens de bisnummers gewoon doorgetrokken: 'Highway to Hell' en For Those about to Rock (we salute you)'(met de obligate kanonnen).
Vernieuwend? absoluut niet ! Voorspelbaar. Absoluut ! Beregoed? Absoluut !
En als ik dan toch negatief wil zijn, die 'pauze' tussen de nummers was toch echt wel te lang bij momenten en brak het ritme wat.
We Salute You !
Een animatiefilmpje met Angus en babes in de hoofdrol trok was de locomotief voor het concert, het ging naadloos over in Rock'n'Roll trein en iedereen brulde gewoon mee, gedurende de volgende twee uur. Dirty Deeds, She's got the Jack, Hells Bells, War Machine (volgens mij klassieker in wording), TNT, ... de trein denderde voort volgens het simpele stramien: Angus die huppelt, soleert (en hoe !)en over het podium crosst, Brian Johnson die de teksten declameert, terwijl ook hij het hele podium bestrijkt en iedereen weer aanvuurt.
De trein die al het hele optreden prominent als achtergrond decor aanwezig is, werd tijdens 'A Whole Lotta Rosie' dan ook door genaamde opblaaspop Pink Floyd-gewijs bereden. (zie clipje hieronder)
Er werd afgesloten met 'Let There Be Rock' waarin Angus helemaal loos ging. Heerlijke apotheose ! Die lijn werd tijdens de bisnummers gewoon doorgetrokken: 'Highway to Hell' en For Those about to Rock (we salute you)'(met de obligate kanonnen).
Vernieuwend? absoluut niet ! Voorspelbaar. Absoluut ! Beregoed? Absoluut !
En als ik dan toch negatief wil zijn, die 'pauze' tussen de nummers was toch echt wel te lang bij momenten en brak het ritme wat.
We Salute You !
Abonneren op:
Posts (Atom)