An Evening with Greg Dulli & Mark Lanegan

Lanegan ken ik al van bij de Screaming Trees, Dulli en zijn Afghan Whigs ken ik minder. Wat de heren samen gedaan hebben met The Gutter Twins & The Twilight Singers bevalt me wel en hetgeen ik al opgevangen heb van hun live-tredens, schijnt het ook de moeite te zijn. Dus ... vorige week was het van dat. Richting Brussel en AB.

Redelijk tijdig vertrokken, omdat het zitplaatsen waren en omdat we toch ietwat gunstige plaatsten wilden... Helaas was er ook een voorprogramma. Hij speelde op een zeer eigenzinnige manier gitaar en stootte daarbij langgerekte klanken uit.... of volgens de Windy die achter ons zat: "Dat eerste, derde en vijfde nummer waren toch hetzelfde?"

De heren zelf dan. Het was aangekondigd aan een akoestisch concert met nummers die ze graag speelden en/of allang niet meer gespeeld hadden. Uiteindelijk bleek het duo met 3 te zijn. Ene Dave Rosser was erbij om gitaar te spelen, Dullie speelde afwisselend gitaar en piano. Ze hebben ongeveer anderhalf nummer gespeeld dat ik kende (ergens iets gebaseerd op Led Zep en 'All I Have To Do is Dream' ), maar dat gaf eigenlijk niet. Want er zijn mooi, heel mooie liedjes en een paar pareltjes gespeeld, zeker als Mark Lanegan zijn diepste klanken losliet terwijl Greg Dulli op de toesten speelde. Vooral dat eerste nummer van de bissen was echt WOW !! (setlist anybody?)

Toch wel spijtig dat de stukken die ze met 2 gitaristen speelden, die 2 veelal hetzelfde (veelal simpele riedels) speelden. Wat een verschil op dat gebied met Roland. Maar de mannen amuseerden zich zichtbaar op het podium en zoiets werkt aanstekelijk.

Schone avond, maar volgende keer toch maar met groep.