Het was in een stil dorpje dat we Elliott Murphy zagen/hoorden. Dirk's living zat propvol met 40 enthousiastelingen in het onooglijke Moerbeke (4de meest levendige stad na Brussel, Gent en Antwerpen volgen EM zelve ...) Leuke verhalen (oa over hoe hij en Springsteen de wereld verdeelden (de ene superstadions, de andere de kleine clubs)), super songs, goed solo gebracht met harmonica en gitaar. Geen "Sicily" maar wel anderhalf uur andere parels, waaronder een staande versie (iedereen dus) van Twist & Shout. Meer moest het niet zijn.
Op vrijdag was Josh Rouse dan te gast in de Arenbergschouwburg in Antwerpen. Eerst nog eens even langs Aper'eau, een soort afterwork drink met de helft yups en de andere helft marginalen, doorsnee Antwerp zeker :) Ene JVDB mocht openen en dat deed met eigen nummers die nogal herhaalden en abrupt. Ene JVDB mocht openen en dat deed met eigen nummers die nogal herhaalden en abrupt. Ene JVDB mocht openen en dat deed met eigen nummers die nogal herhaalden en abrupt eindigden. 't viel dan ook meteen op toen hij een cover van Richard Thompson speelde. Over naar Josh dan. De band uitgebreid met een drummer, en de dummer van vorig jaar op gitaar (en wat schreef ik toen ? ) De nieuwe CD 'The Happiness Waltz' werd voorgesteld en er werd ook begonnen met het wondermooi 'Julie (Come Out of the Rain)' . Het publiek was in veel grotere getale afgekomen dan vorig jaar in Gent, gelukkig maar want JR verdient veel meer dan wat hij toen voor zijn podium kreeg. Er werd goed afgewisseld tussen oud (uit 'Nashville' & '1972') en nieuw werk. 'Simple Pleasure' viel daar goed in mijn smaak, evenals 'Quiet Town'. 'Nighttime' en nog een paar andere werden ook lustig meegezongen door het enthousiaste publiek (dat voor een keer niet alleen uit oude lelijke venten bestond, integendeel ...). Jammer dat 'Sad Eyes' deels de mist inging door een storende monitor. Maar het was (alweer) een superoptreden van deze toch wel zeer onderkende artiest. Nogmaals: Geef die gast een groter podium en meer airplay en wel NU !
De rest van het weekend werd gevuld met verjaardagsfeestjes (Lies, Sherazade, nogmaals proficiat !) om dan af te sluiten in de AB voor de 20ste verjaardag van The Breeders en hun 'Last Splash'. Ik heb't altijd een rare band gevonden. Super singles, maar toch heel wat rommel op die cd's. En gisteren was het eigenlijk niet anders. Veel van de nummers voel je dat er meer inzit, maar dat het er niet uitkomt. Lag het daaraan dat de sfeer niet volledig los kwam? De klankbalans zat ook niet helemaal goed zodat Kim Deal's stem af en toe verdween in de rest van de muziek, maar kwa attittude zat het voor de rest wel goed. en 'Cannonball' en 'Divine Hammer' blijven je naar je keel grijpen.
Over Reiziger, dat mocht openen, kan ik eigenlijk hetzelfde zeggen, kwa klant en pose zat het wel goed, kwa songs iets minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten