Over de grens dus. In Lille, Rijsel gelijk meme altijd zei. In de Zenith, bij Grand Palais volgens de GPS, inclusief het blokje rond rijden om aan afrit 2a te geraken daar er enkel 2 was van de kant waar we kwamen. De technologie staat voor niks.
Technologie was nu net wat deze lui weinig gebruikten. Voor de visuals ja, maar voor de muziek. Hier en daar een orgeltje dat duidelijk refereert naar The Doors & co, een bas die je af toe bij de keel grijpt, maar wat vooral aansprak was de muziek die The Black Keys met hun tweeën brachten. Ongepolijster, ruwer, beter dan wat ze met hun vieren brachten, niet dat dat slecht was, verre van, maar het was zoveel meer toen ze met minder waren.
"Girl On My Mind", "Little Black Submarines", "Next Girl" waren stuk voor stuk hoogtepunten. Kort & gebald, krachtig, een lust voor het oor.
Het gebeurt niet veel, maar ik ben volledig akkoord met ze hier schreven
Enig minpuntje is toch alweer die franse slag om iedereen op een niet zo vriendelijke manier buiten te duwen kort na het einde van het optreden. Gelukkige zorgden Nadia & Steph nog voor de nodige hilariteit. Nee, kwas no "Lonely Boy".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten