Lessons Learned
"After a few steps turn left" isn't exactly the same as "After a few steep turns left" ...
Dieven
Sherpa dus:
7 euri reservatie kosten en dan eens moeten betalen om te mogen printen :s
De optie was 3 euri 30 om met de post te sturen.
of hoe een ticket van 22 eur opeens "ietske" meer ging kosten;.... om en bij de 50% dus. Nee bedankt dus!
7 euri reservatie kosten en dan eens moeten betalen om te mogen printen :s
De optie was 3 euri 30 om met de post te sturen.
of hoe een ticket van 22 eur opeens "ietske" meer ging kosten;.... om en bij de 50% dus. Nee bedankt dus!
Bedankt!
't nichtje van de passeur, zo leerde ik je kennen. Je kwam op woensdag na je training nog "een" drinken, alhoewel je daar niet echt in de buurt moest zijn. Goedlachs, volley & voetbal zeveren, drankje erbij. Nooit te min of rond te rijden, op te halen of af te zetten.
Toen een eenzame oudejaar voor mij dreigde, loste je dat meteen op door mij ook uit te nodigen. 7 jaar later zit ik nog steeds aan die tafel vrienden.
We hebben ook samen een paar leuke duotornooitjes gespeeld en je was altijd klaar om iemand die opeens niet kon te vervangen of onze mix te vervolledigen.
Over de uren aan toog bij Christophe gaan we het maar niet hebben zeker, maar naar huis gaan werd veelvuldig uitgesteld.
Veelvuldig waren ook je uitnodigingen voor BBQ'tje hier, verjaardagje daar, gewoon eens samen komen met de vrienden. Als een spin in het web zorgde je ervoor dat we elkaar op gezette tijdstippen zagen.
Ook die laatste keer, toen jij net geopereerd was en we onze nota's konden vergelijken (gezien ik hetzelfde had gehad) en ik toch nog niet zo helemaal fris was :) was het weer een leuke bedoening. Je bedienen was een voorrecht.
en dan kwam die verdomde sms met dat slechte nieuws. Zondag 21u33. Je bent er niet meer, je bent weg. Je zit nu samen met Gijs aan den toog ginder. Hou plaats, we komen achter, ...
Toen een eenzame oudejaar voor mij dreigde, loste je dat meteen op door mij ook uit te nodigen. 7 jaar later zit ik nog steeds aan die tafel vrienden.
We hebben ook samen een paar leuke duotornooitjes gespeeld en je was altijd klaar om iemand die opeens niet kon te vervangen of onze mix te vervolledigen.
Over de uren aan toog bij Christophe gaan we het maar niet hebben zeker, maar naar huis gaan werd veelvuldig uitgesteld.
Veelvuldig waren ook je uitnodigingen voor BBQ'tje hier, verjaardagje daar, gewoon eens samen komen met de vrienden. Als een spin in het web zorgde je ervoor dat we elkaar op gezette tijdstippen zagen.
Ook die laatste keer, toen jij net geopereerd was en we onze nota's konden vergelijken (gezien ik hetzelfde had gehad) en ik toch nog niet zo helemaal fris was :) was het weer een leuke bedoening. Je bedienen was een voorrecht.
en dan kwam die verdomde sms met dat slechte nieuws. Zondag 21u33. Je bent er niet meer, je bent weg. Je zit nu samen met Gijs aan den toog ginder. Hou plaats, we komen achter, ...
Devil's Roof
Het moet begin 95 geweest zijn, toen ik langs Columbus richting Tower Records slenterde. Kwestie van de CD collectie wat uit te breiden. Er was daar een groepje aan het spelen ter voorstelling van hun nieuwe CD "University". Ze speelden net "Counting Backwards" toen ik binnenkwam. Weliswaar niet uit die CD, maar toch punt van herkenning. Na "Bright Yellow Gun" had ik de CD in de hand... Helemaal overtuigen deed die niet, maar er staan mooie nummers op.
Kristin Hersh's solowerk leek me even wisselvallig en haar passage op Cactus, daags na het overlijden van Mark Sandman was verre van memorabel.
Toch keek uit naar wat de herboren groep ging brengen in de Handelsbeurs. Het werd een ontspannend & leuk avondje. Weinig bekende nummers (voor mij toch, BYG al na 25 minuten), maar alles op de typische leest van Throwing Muses, stevig tempowerk, soms abrupt afgebroken, soms overgaand in andere ritmes.. 't deed me veelal denken aan wilde mustangs die over de prairie draafden.
"Devil's Roof" uit de EP's Season Sessions sprong er voor mij wat uit, of was het gewoon't thema :)
Aanstekelijk was ook die fan, die compleet loos ging. Springen, zwaaien, zich duidelijk amuserend en opgaand in het optreden. Vooral tijdens de rustigere nummers eigenlijk. 't zorgde voor heel wat lachende gezichten.
Newtown, 't voorprogramma mocht er ook wel wezen. Nerds met houthakkershemden met leuke gitaartjes enkel de zang viel me wat tegen.
Kristin Hersh's solowerk leek me even wisselvallig en haar passage op Cactus, daags na het overlijden van Mark Sandman was verre van memorabel.
Toch keek uit naar wat de herboren groep ging brengen in de Handelsbeurs. Het werd een ontspannend & leuk avondje. Weinig bekende nummers (voor mij toch, BYG al na 25 minuten), maar alles op de typische leest van Throwing Muses, stevig tempowerk, soms abrupt afgebroken, soms overgaand in andere ritmes.. 't deed me veelal denken aan wilde mustangs die over de prairie draafden.
"Devil's Roof" uit de EP's Season Sessions sprong er voor mij wat uit, of was het gewoon't thema :)
Aanstekelijk was ook die fan, die compleet loos ging. Springen, zwaaien, zich duidelijk amuserend en opgaand in het optreden. Vooral tijdens de rustigere nummers eigenlijk. 't zorgde voor heel wat lachende gezichten.
Newtown, 't voorprogramma mocht er ook wel wezen. Nerds met houthakkershemden met leuke gitaartjes enkel de zang viel me wat tegen.
The Craic was Ninety
in Antwerp. Nee hij heeft het niet gespeeld. Wel een volle 2 uur aan andere parels. Beginnend met "Ordinary Man", "Ride On" al ook al vroeg in de set en zo ging het maar verder....
Christy Moore dus, ierse god, in superform. Niet teveel verhaaltjes, enkel een paar grappige opmerkingen tussendoor, maar vooral met prachtige muziek. Rustig gebracht met klare stem, terwijl partner in crime Declan Sinnot de tierlantijntjes mocht verzorgen en het basis gitaarspel van Christy Moore aanvullen en verfraaien met wat rifjes en solo's. Prachtig hoe die 2 elkaar aanvoelen (en even overleggen over het volgende lied).
Bij "Pair of Brown Eyes" vertelde hij dat tijdens één van zijn Dranouter doortochten een kind geboren was. Tijdens het nummer verloor hij dan zijn tekst... "I was thinking, how old would this child be, what would it do, ... I shouldn't do this while singing"
't zijn ook nooit zomaar liedjes, maar songs "met een verhaal". Aanklachten tegen onrecht, door de kerk, door de regering, door oorlog, door de rijken. Songs over de "Magdalene Laundries", "Little Musgrave" over het misbruik door de landeigenaars, "No Time for Love" over politionele praktijken en "City of Chicago" over geëmigreerden en heimwee naar the emerald isle.
Serieuse onderwerpen, maar dat stoort niet. In de ietwat kale Roma kwamen die aangrijpende songs super tot hun recht. Ook de tradional "Black is the Colour" kreeg er een kippevel versie (veel minder gepolijst dan de versie die zijn broer meestal brengt).
De reguliere set werd afgesloten met het zotte "Lisdoonvarna".
Leuk was ook nog dat tijdens de bissen hij een nieuw nummer bracht over een gebroken Haiti. Gaat Olivier, die met mij mee was, woensdag wel niet daar een maandje ontwikkelingshelpen zeker....
Hands down, gig of the year!
Ik vond hierna in mijn collectie in de auto, geen passende CD en ben dan maar in stilte naar huis gereden. Had geen zin om andere dingen te horen.
Voor de herkansers: vrijdag in den AB.
Christy Moore dus, ierse god, in superform. Niet teveel verhaaltjes, enkel een paar grappige opmerkingen tussendoor, maar vooral met prachtige muziek. Rustig gebracht met klare stem, terwijl partner in crime Declan Sinnot de tierlantijntjes mocht verzorgen en het basis gitaarspel van Christy Moore aanvullen en verfraaien met wat rifjes en solo's. Prachtig hoe die 2 elkaar aanvoelen (en even overleggen over het volgende lied).
Bij "Pair of Brown Eyes" vertelde hij dat tijdens één van zijn Dranouter doortochten een kind geboren was. Tijdens het nummer verloor hij dan zijn tekst... "I was thinking, how old would this child be, what would it do, ... I shouldn't do this while singing"
't zijn ook nooit zomaar liedjes, maar songs "met een verhaal". Aanklachten tegen onrecht, door de kerk, door de regering, door oorlog, door de rijken. Songs over de "Magdalene Laundries", "Little Musgrave" over het misbruik door de landeigenaars, "No Time for Love" over politionele praktijken en "City of Chicago" over geëmigreerden en heimwee naar the emerald isle.
Serieuse onderwerpen, maar dat stoort niet. In de ietwat kale Roma kwamen die aangrijpende songs super tot hun recht. Ook de tradional "Black is the Colour" kreeg er een kippevel versie (veel minder gepolijst dan de versie die zijn broer meestal brengt).
De reguliere set werd afgesloten met het zotte "Lisdoonvarna".
Leuk was ook nog dat tijdens de bissen hij een nieuw nummer bracht over een gebroken Haiti. Gaat Olivier, die met mij mee was, woensdag wel niet daar een maandje ontwikkelingshelpen zeker....
Hands down, gig of the year!
Ik vond hierna in mijn collectie in de auto, geen passende CD en ben dan maar in stilte naar huis gereden. Had geen zin om andere dingen te horen.
Voor de herkansers: vrijdag in den AB.
Vakantie !
Ik ben toch wel een beetje geïnteresseerd in reizen, laat ons zeggen. Om een of andere reden ben ik ook geabonneerd op de nieuwsbrief van Thomas Cook.
Daarin hebben ze deze week een item met de leukste bestemmingen voor november. Bijdehand als ze zijn, is er meteen ook een handige zoekoptie naar wat ze daar aanbieden.
Bahama's klinkt leuk: aanbod noppes, Barbados klinkt exotisch: aanbod nada, Cook Island (home of TC?): waarom zouden we je daar heen brengen?, Costa Rica dan maar? nope. Canarische eilanden, ah ha, daar wel....
Big Fail gasten !
Daarin hebben ze deze week een item met de leukste bestemmingen voor november. Bijdehand als ze zijn, is er meteen ook een handige zoekoptie naar wat ze daar aanbieden.
Bahama's klinkt leuk: aanbod noppes, Barbados klinkt exotisch: aanbod nada, Cook Island (home of TC?): waarom zouden we je daar heen brengen?, Costa Rica dan maar? nope. Canarische eilanden, ah ha, daar wel....
Big Fail gasten !
KK
Vorige week was het dus kleinkunstfestival, maar ik was niet echt onder de indruk van wat ik gezien/gehoord heb. Willem heb ik gemist wegens nog onderweg en de lekkere hapjes bij La Passion Interdite. Armand vond ik te min, Walter De Buck zijn gentse versie van "de ploate" van Lucy Loes was weinig indrukwekkend. Fleur Hendrickx was redelijk, maar die hollandse tongval stoorde... Omer was duidelijk de beste van de dag.
De Mannen!
Om de overgang van 't zomer naar 't winterseizoen zo pijnloos mogelijk te laten verlopen, trok ik met LL nog in mijn botten al richting de schouwburg voor een stuk van't "Vernieuwd Gents Volkstoneel." Meer aangetrokken door de cast: Mieke Bouve, Bob De Moor, Daan Hugaert & Chris Van den Durpel, dan door het verhaal: het reilen en zeilen van een ietwat maffiose gentse familie.
en het was volkstoneel. Clichés, voor de hand liggende grappen en open deuren. Het moet niet altijd moeilijk zijn en zelfs de open deuren waren soms hilarisch.
Meer moest het niet zijn om het indoor seizoen in te zetten.
Zondag met het treintje van iets voor den 12'en naar 't Hazegras voor Willem, Walter De Buck & Armand. Kleinkunstfestival, hier we kom! Nu enkel nog te hopen dat ze die lading kiekenvlees van "De Mannen" daar niet geleverd hebben :)
en het was volkstoneel. Clichés, voor de hand liggende grappen en open deuren. Het moet niet altijd moeilijk zijn en zelfs de open deuren waren soms hilarisch.
Meer moest het niet zijn om het indoor seizoen in te zetten.
Zondag met het treintje van iets voor den 12'en naar 't Hazegras voor Willem, Walter De Buck & Armand. Kleinkunstfestival, hier we kom! Nu enkel nog te hopen dat ze die lading kiekenvlees van "De Mannen" daar niet geleverd hebben :)
LL
De day after was er toch weer teveel aan, vandaar de terugblik van een alweer supergezellig en ontdekkend LeffingeLeuren een nog een dagje later.
Op vrijdag ben ik begonnen met 'School is Cool' en met hen trapte ook het festival af. Een goeie opener die al direct een deel van de krijsende jongelingen achter zich had. Versterkt met een paar strijksters (niet van die huishoud dingen) brachten ze een korte maar stevige swingende set. Een licht geflipte toetseniste en een Dick Trom figuur op de rechtse trommels maakten het geheel af. Samen met de goeie nummers natuurlijk.
Daarna was het richting de zaal voor 'Screaming Females'. Dat bleek amper 1 female te zijn, en dat screaming was het wel het minste van de set. Stevig gitaar werk en gebeuk op drums, dat wel. Af en toe wat rommelig en stuurloos, maar het geheel was toch een aangename ervaring. Dat ze afsloot met "We sell CD's and oh yeah thank you" bedekken we met de mantel der liefde.
Op het zelfde podium stond daarna Yuko, maar hun veelal rustige nummers die mij net iets te weinig opbloeien kregen het geroezemoes in de zaal niet stil.
Daarna raprap naar de tent om 'Battles' te zien en te horen, maar dat viel mij wat tegen of beter, niet volledig mee. 't begon redelijk aangrijpend maar verzandde in iets te repetitief geklop om echt aan te grijpen. Vocals via op videoscherm geprojecteerde zanger(essen) waren ook niet echt overtuigend. Maar ze brachten wel originele dingen en zeer genietbare momenten.
Mijn zaterdag begon met G.Love solo. Sterk optreden vond ik, goeie mix van oude & nieuwe nummers, uptempo en wat tragere dingen, leuke verhaaltjes tussendoor. Alleen, die samenwerking met Freebee mocht wel meer geweest zijn. Enkel 'Rags & Run' en weg was hij. als hij dan toch de moeite doet om te komen meespelen....
Daarna mochten Blood Red Shoes hun seizoen afsluiten. Opnieuw een stevige en amusante set met super "I wish I was someone better", al had ik gevoel dat ze halverwege de set wat makker bezig waren de vorige keren. Al sta ik blijkbaar alleen met die mening :)
Flop van de avond was Arno, iets teveel op de zeedijk gezeten met Martin Heylen en daardoor iets te gemarineerd. Het schijnt dat hij er naar het einde is doorgekomen, maar toen stond ik allang te genieten van The Dead Trees in het café. Sympa jongelui uit het verre USA die het goeie van hun CD enkel maar bevestigden.
Zondag hoogdag en dat was het ook. Wat een aangename verrassing was die Newton Faulkner. Solo op gitaar en een voetdrummeke, sterke eigen nummer, een goeie presence, een overbodige cover (Teardrops) en een bom van een cover (Bohemian Rapsody).
En...
Wat een aangename bevestiging was die Donavon Frankenreiter toch. Prachtige muziek, goeie band. Kortom iets om je vingers bij af te likken en van wat Martin Sexton even bracht tijdens het DF optreden, verdomd jammer dat hij daarna in het café stond, ver van de tent waar ik aan het werken was.
Tussen dat mooie geweld door, mochten Balthazar & Selah Sue hun dingen doen en ook die deden dat met verve, al raken die mij iets minder.
Alpha Blondy bracht een redelijk best of denk ik. Veel van de nummers stonden ook op die Live at Olympia die ik in mijn collectie heb en die reggae blijft toch wat vervelen op den duur.
Alweer een mooi weekend dus, amper regen, mooie muziekjes, leuke mensen, ....enkel die day after dus.
Op vrijdag ben ik begonnen met 'School is Cool' en met hen trapte ook het festival af. Een goeie opener die al direct een deel van de krijsende jongelingen achter zich had. Versterkt met een paar strijksters (niet van die huishoud dingen) brachten ze een korte maar stevige swingende set. Een licht geflipte toetseniste en een Dick Trom figuur op de rechtse trommels maakten het geheel af. Samen met de goeie nummers natuurlijk.
Daarna was het richting de zaal voor 'Screaming Females'. Dat bleek amper 1 female te zijn, en dat screaming was het wel het minste van de set. Stevig gitaar werk en gebeuk op drums, dat wel. Af en toe wat rommelig en stuurloos, maar het geheel was toch een aangename ervaring. Dat ze afsloot met "We sell CD's and oh yeah thank you" bedekken we met de mantel der liefde.
Op het zelfde podium stond daarna Yuko, maar hun veelal rustige nummers die mij net iets te weinig opbloeien kregen het geroezemoes in de zaal niet stil.
Daarna raprap naar de tent om 'Battles' te zien en te horen, maar dat viel mij wat tegen of beter, niet volledig mee. 't begon redelijk aangrijpend maar verzandde in iets te repetitief geklop om echt aan te grijpen. Vocals via op videoscherm geprojecteerde zanger(essen) waren ook niet echt overtuigend. Maar ze brachten wel originele dingen en zeer genietbare momenten.
Mijn zaterdag begon met G.Love solo. Sterk optreden vond ik, goeie mix van oude & nieuwe nummers, uptempo en wat tragere dingen, leuke verhaaltjes tussendoor. Alleen, die samenwerking met Freebee mocht wel meer geweest zijn. Enkel 'Rags & Run' en weg was hij. als hij dan toch de moeite doet om te komen meespelen....
Daarna mochten Blood Red Shoes hun seizoen afsluiten. Opnieuw een stevige en amusante set met super "I wish I was someone better", al had ik gevoel dat ze halverwege de set wat makker bezig waren de vorige keren. Al sta ik blijkbaar alleen met die mening :)
Flop van de avond was Arno, iets teveel op de zeedijk gezeten met Martin Heylen en daardoor iets te gemarineerd. Het schijnt dat hij er naar het einde is doorgekomen, maar toen stond ik allang te genieten van The Dead Trees in het café. Sympa jongelui uit het verre USA die het goeie van hun CD enkel maar bevestigden.
Zondag hoogdag en dat was het ook. Wat een aangename verrassing was die Newton Faulkner. Solo op gitaar en een voetdrummeke, sterke eigen nummer, een goeie presence, een overbodige cover (Teardrops) en een bom van een cover (Bohemian Rapsody).
En...
Wat een aangename bevestiging was die Donavon Frankenreiter toch. Prachtige muziek, goeie band. Kortom iets om je vingers bij af te likken en van wat Martin Sexton even bracht tijdens het DF optreden, verdomd jammer dat hij daarna in het café stond, ver van de tent waar ik aan het werken was.
Tussen dat mooie geweld door, mochten Balthazar & Selah Sue hun dingen doen en ook die deden dat met verve, al raken die mij iets minder.
Alpha Blondy bracht een redelijk best of denk ik. Veel van de nummers stonden ook op die Live at Olympia die ik in mijn collectie heb en die reggae blijft toch wat vervelen op den duur.
Alweer een mooi weekend dus, amper regen, mooie muziekjes, leuke mensen, ....enkel die day after dus.
Spiksplinter
Met redelijke verwachtingen vertrok ik zaterdag richting de kursaal, alwaar Hans Teeuwen ten lach speelde.
Er zaten een paar goeie momenten in ('t sprookjesbos), maar veelal werd er te goedkoop geluld met kut & pijpen of zogezegd grove taal om de een of de andere te shockeren (zelfs de term pukkelpop viel al).
Ik had meer verwacht van deze Ollander.
Er zaten een paar goeie momenten in ('t sprookjesbos), maar veelal werd er te goedkoop geluld met kut & pijpen of zogezegd grove taal om de een of de andere te shockeren (zelfs de term pukkelpop viel al).
Ik had meer verwacht van deze Ollander.
Lang weekend
Het lange weekend met bijhorende "ommegank" zit erop...
Vrijdag richting Pauluspleintje getrokken alwaar Flatcat een heel verdienstelijke poging deed om de aandacht te trekken, niet simpel op die feesten ginder. Diabolo Boulevard deed hetzelfde, maar trok mijn aandacht niet wegens te druk aan't socializen met oude vrienden.
Zaterdag was het de "Balroom Brugeoise" waar ik met wat nieuwere vrienden van folk, le bal, salsa, tango en andere dansjes heb kunnen genieten. Uitblinkers waren "Kiril & live band" (soort electro balkan) en "Sweet Emma & The Mood Swingers" en de brugse zot aan anderhalve euro op de vismarkt.
Zondag was het dan de beurt aan de nog wat oudere vrienden en hun kinderen om de tuinen van mijn buren te belagen en af te sluiten met menig gaar gebakken mosseltje. Zelfs de pogingen tot regenbui konden de pret niet drukken.
Om den ommegank rond te maken, trokken we maandagavond dan maar naar Diksmuide voor een tryout van "Customs". Het gezelschap was geslaagder dan het optreden. Ze begonnen met een Madness rip off & eindigden met hun versie van The Smiths, maar tussendoor klonken de nieuwe nummers toch te braaf (lees saai) en misten ze toch wat het hoekige van de oude nummers. De vette bas en daverende drums bij momenten konden enige bloedarmoede niet verhullen.
Vrijdag richting Pauluspleintje getrokken alwaar Flatcat een heel verdienstelijke poging deed om de aandacht te trekken, niet simpel op die feesten ginder. Diabolo Boulevard deed hetzelfde, maar trok mijn aandacht niet wegens te druk aan't socializen met oude vrienden.
Zaterdag was het de "Balroom Brugeoise" waar ik met wat nieuwere vrienden van folk, le bal, salsa, tango en andere dansjes heb kunnen genieten. Uitblinkers waren "Kiril & live band" (soort electro balkan) en "Sweet Emma & The Mood Swingers" en de brugse zot aan anderhalve euro op de vismarkt.
Zondag was het dan de beurt aan de nog wat oudere vrienden en hun kinderen om de tuinen van mijn buren te belagen en af te sluiten met menig gaar gebakken mosseltje. Zelfs de pogingen tot regenbui konden de pret niet drukken.
Om den ommegank rond te maken, trokken we maandagavond dan maar naar Diksmuide voor een tryout van "Customs". Het gezelschap was geslaagder dan het optreden. Ze begonnen met een Madness rip off & eindigden met hun versie van The Smiths, maar tussendoor klonken de nieuwe nummers toch te braaf (lees saai) en misten ze toch wat het hoekige van de oude nummers. De vette bas en daverende drums bij momenten konden enige bloedarmoede niet verhullen.
Tijd
Tussen het gewoel door was het me even ontsnapt, maar yves heeft er woordje bij.
Na onverwijld (ooit eens, als pasen & kerstmis samen vallen, when hell freezes over), is er nu "snel". Als in "het parlement moet snel samenkomen.". Dit betekent dus: over een maand of zo, daaromtrent.
Ik ben nu al benieuwd hoe hij het nieuwe wereldrecord van Bolt op de 100 m tijdens de Olympische Spelen volgend jaar zal omschrijven!
Na onverwijld (ooit eens, als pasen & kerstmis samen vallen, when hell freezes over), is er nu "snel". Als in "het parlement moet snel samenkomen.". Dit betekent dus: over een maand of zo, daaromtrent.
Ik ben nu al benieuwd hoe hij het nieuwe wereldrecord van Bolt op de 100 m tijdens de Olympische Spelen volgend jaar zal omschrijven!
Juli (en een beetje augustus)
Na cactus was een hele tijd rustig... lag het aan het weer, of gewoon omdat er 5 weekends in juli waren. In elk geval, ik ben niet echt ergens geraakt.
De eerste dagen van Kneistival viel het weer niet te combineren met het matige programma, of was het omgekeerd? Ik ben maar 2 dagen geweest en echt wild ben ik niet van wat ik zag. Blaute & Melaerts brachten mooie covers (meestal toch), maar goed kwam het toch niet over. De Dolfijntjes bleven ook wat lauwtjes, iets te weinig covers denk ik :) Al was er toch heel wat sfeer tijdens "Het Zaad ..." en "Geofrey" maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten.
's anderendaags was het wel meteen prijs met de Sore Losers. Stevige rock ende roll van eigen bodem zoals ik het graag heb. Geen franjes, recht toe recht aan.... Daan kon me daarna alweer niet echt overtuigen. Maar 't gezelschap was ook veel waard.
Tussen de regenbuien door mocht Soviet Grass enkele dagen later spelen aan The Top. Vorig jaar waren deze jongelui voor mij de ontdekking bij Klinkende Kroegen. Nu zijn ze versterkt met een zanger. 't gaat er iets minder psychedelisch aan toe dan toen, de krachtige stem die er de vorig keer ontbrak was er nu wel, al lijkt het soms dicht aan roepen te komen ipv zingen. Nog wat rommelig bij momenten, maar er zit nog steeds goeie muziek in :)
Tussen de muziekjes door, ben ik ook nog eens naar TAZ getrokken voor "Ginds, tussen de netels" van Dimitri Verhulst, door 't Arsenaal. Een verhaal dat zich ergens tussen "Festen" en 't trouwfeest van Willy's en Marjetten afspeelt. Met een fantastische Windman en Lien Wildemeersch, Marie Vinck kon me minder overtuigen (zelfs toen ze naast me stond, of was het omdat ze een kleedje aanhad). Een beetje absurd, maar uiterst genietbaar 3-D stuk: we zaten binnen, voor ons speelde zich het belangrijkste af, op straat en voor/naast het gebouw aan de andere kant van de straat gebeurde er op de achtergrond ook heel wat.
Klinkers dan. Een iets minder geslaagd openingsweekend vond ik. De reggae van Pura Vida en de ska van The Selecter waren op zich elk wel goeie nummers, maar alles werd (van beide groepen) behoorlijk monotoon, niet dat de avond niet gezellig was.... maar muzikaal schortte er toch wat aan. Zap Mama kon me 's anderendaags ook niet volledig boeien, of lag het aan de gezellige gesprekken?
't Tweede weekend vond ik stukken beter: Ialma met de mooie gallicische stemmen. Helaas hebben ze er ook een choreografie aan bijgevoegd en die komt zo kunstmatig over dat het .... ergerlijk wordt. Amparo Sanchez daarna was iets minder babbelachtig dan anders, maar ik was duidelijk in de juiste stemming voor haar ietwat rustiger werk. De nieuwe nummers klonken goed. Laat die CD maar komen.
Op zaterdag was er dan Sarah Ferri. Belgisch, mij ongekend, maar uiterste aangenaam fifties getinte deuntjes (zonder blazers, 't is geen Lady Linn), met een snuifje swingjazze en een aangename stem. De backingvocalistes hadden er ook duidelijk zin in, ik vond dat ze een tempo hoger aan het dansen waren dan de liedjes die gespeeld werden. Daarna was het tijd voor de ritmes van Sergent Garcia. Swingend tot en met, en minder reggae getint dan toen ik hem op Couleur Café zag. "Jumpi Jumpi, Mas Alto, Mas Alto" lijkt me ideaal voor de volley opwarming :). De Vama Veche afterparty was helaas iets minder mijn ding, ondanks het leuke gezelschap.
Tussendoor zijn we dan ook nog even naar de vleesvrije dag in Lokeren geweest. Gogol Bordello was amusant: vleugje balkan, vleugje kozakken, vleugje .... mengelmoes met wat crazy volk erbij. Amusant zonder meer.
Mozzer begon met een paar trage versies van Smiths nummers alvorens echt op volle toeren te komen met een prachtig Meat is Murder, Sandinavia, Speedway en Irish Blood... en dan gedaan. Onbegrijpelijk. na een 1u05 was hij verdwenen. 2many DJ's speelden iets te weinig anders dan techno & beats om mij lang te boeien. Met een hamburger in de hand dan maar rap Bruggewaarts getrokken.
De eerste dagen van Kneistival viel het weer niet te combineren met het matige programma, of was het omgekeerd? Ik ben maar 2 dagen geweest en echt wild ben ik niet van wat ik zag. Blaute & Melaerts brachten mooie covers (meestal toch), maar goed kwam het toch niet over. De Dolfijntjes bleven ook wat lauwtjes, iets te weinig covers denk ik :) Al was er toch heel wat sfeer tijdens "Het Zaad ..." en "Geofrey" maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten.
's anderendaags was het wel meteen prijs met de Sore Losers. Stevige rock ende roll van eigen bodem zoals ik het graag heb. Geen franjes, recht toe recht aan.... Daan kon me daarna alweer niet echt overtuigen. Maar 't gezelschap was ook veel waard.
Tussen de regenbuien door mocht Soviet Grass enkele dagen later spelen aan The Top. Vorig jaar waren deze jongelui voor mij de ontdekking bij Klinkende Kroegen. Nu zijn ze versterkt met een zanger. 't gaat er iets minder psychedelisch aan toe dan toen, de krachtige stem die er de vorig keer ontbrak was er nu wel, al lijkt het soms dicht aan roepen te komen ipv zingen. Nog wat rommelig bij momenten, maar er zit nog steeds goeie muziek in :)
Tussen de muziekjes door, ben ik ook nog eens naar TAZ getrokken voor "Ginds, tussen de netels" van Dimitri Verhulst, door 't Arsenaal. Een verhaal dat zich ergens tussen "Festen" en 't trouwfeest van Willy's en Marjetten afspeelt. Met een fantastische Windman en Lien Wildemeersch, Marie Vinck kon me minder overtuigen (zelfs toen ze naast me stond, of was het omdat ze een kleedje aanhad). Een beetje absurd, maar uiterst genietbaar 3-D stuk: we zaten binnen, voor ons speelde zich het belangrijkste af, op straat en voor/naast het gebouw aan de andere kant van de straat gebeurde er op de achtergrond ook heel wat.
Klinkers dan. Een iets minder geslaagd openingsweekend vond ik. De reggae van Pura Vida en de ska van The Selecter waren op zich elk wel goeie nummers, maar alles werd (van beide groepen) behoorlijk monotoon, niet dat de avond niet gezellig was.... maar muzikaal schortte er toch wat aan. Zap Mama kon me 's anderendaags ook niet volledig boeien, of lag het aan de gezellige gesprekken?
't Tweede weekend vond ik stukken beter: Ialma met de mooie gallicische stemmen. Helaas hebben ze er ook een choreografie aan bijgevoegd en die komt zo kunstmatig over dat het .... ergerlijk wordt. Amparo Sanchez daarna was iets minder babbelachtig dan anders, maar ik was duidelijk in de juiste stemming voor haar ietwat rustiger werk. De nieuwe nummers klonken goed. Laat die CD maar komen.
Op zaterdag was er dan Sarah Ferri. Belgisch, mij ongekend, maar uiterste aangenaam fifties getinte deuntjes (zonder blazers, 't is geen Lady Linn), met een snuifje swingjazze en een aangename stem. De backingvocalistes hadden er ook duidelijk zin in, ik vond dat ze een tempo hoger aan het dansen waren dan de liedjes die gespeeld werden. Daarna was het tijd voor de ritmes van Sergent Garcia. Swingend tot en met, en minder reggae getint dan toen ik hem op Couleur Café zag. "Jumpi Jumpi, Mas Alto, Mas Alto" lijkt me ideaal voor de volley opwarming :). De Vama Veche afterparty was helaas iets minder mijn ding, ondanks het leuke gezelschap.
Tussendoor zijn we dan ook nog even naar de vleesvrije dag in Lokeren geweest. Gogol Bordello was amusant: vleugje balkan, vleugje kozakken, vleugje .... mengelmoes met wat crazy volk erbij. Amusant zonder meer.
Mozzer begon met een paar trage versies van Smiths nummers alvorens echt op volle toeren te komen met een prachtig Meat is Murder, Sandinavia, Speedway en Irish Blood... en dan gedaan. Onbegrijpelijk. na een 1u05 was hij verdwenen. 2many DJ's speelden iets te weinig anders dan techno & beats om mij lang te boeien. Met een hamburger in de hand dan maar rap Bruggewaarts getrokken.
Abonneren op:
Posts (Atom)