shamrockske

Lectuur OZ

ik ben ondertussen maandje thuis en probeer nog steeds te wennen aan de temperaturen.... morgen hopelijk beter....

In mijn 3 maand in Z heb ik volgende boeken gelezen:

Dan Patterson: Four Blind Mice, Big Bad Wolf,
Bill Bryson: in A Sunburnt Country
Camilla Lackberg: the preacher, the hidden child, the drowning, the lost boy, buried angels
Smith Henderson: 4th of July Creek
Ken Follet: the man from st petersburg
Jane Harper: the dry, force of nature
Xenofobe’s guide to australia

Jane Harper was een geweldig aangename verrassing. In oktober komt er een nieuwe :p

Dag138: Sydney en terug naar huis (02/03/2018)

Vanochtend de ferry genomen naar Manly. Een snelle toch doorheen de haven, naar de suburb een eindje weg met een mooi surfstrand. Het was geen strandweer, maar er waren honderden surfers op het al bij al rustige water. In het middengedeelte was er een echte wedstrijd bezig. Leuke om te zien wat ze allemaal doen bij toch relatief beperkte golven.

Tijdig terug naar het hostel om mijn achtergeb leven schrijfsels wat op te halen... (de wifi is de laatste tijd trouwens te erbarmelijk om foto’s te laden)

Straks de trein op naar de luchthaven om dat vliegerke terug te pakken. Enerzijds met tegenzin, anderzijds heb ik OZ wel gezien (al ben ik wel nog benieuwd naar Darwin, Broome en alles wat daartussenl igt J ). Maar soit, 18u vliegen via Bangkok naar Dubai, 2u wachten en dan nog 7,5u verder tot Brussel...het ijskoude Brussel als ik de weerapp zo bekijk... BRRRRR!

Dag137: Sydney (01/03/2018)

Om het af te leren: nog een wandeldagje. Met de bus naar Maroubra Beach (prachtig!) en vandaar in eerste instantie tot Coogee Beach om te eindigen op Bondi Beach. Een zeer mooie kustwandeling langsheen stranden, kliffen, baaien, moerasplaatsjes, ... waarbij de golven naast je op de kliffen beuken en prachtige opspattingen en bruisend kolkend water vormen.

In Bronte moest ik Manu achterlaten die terugmoest om de nachtbus naar Melbourne te nemen, zelf heb ik dus nog kunnen genieten tot Bondi... ’s avonds nog wat door de lichtjes van de stad gedwaald en nog een laatste blik op de Opera by night geworpen.

Dag136: Blue Mountains & Sydney (28/02/2018)

Vandaag vooral rond “het” punt van Katoomba gewandeld: Echo Point met het zicht op de Three Sisters, die ik gister ook al de hele tijd in mijn zicht had, maar dan van de andere kant. Een veel toeristischer punt ook, met een super mooi zicht, maar toch niet zo subliem als Sublime Point.

Vanaf Echo Point de Giant Staircase van 900 treden naar beneden langs die zusjes (of toch de eerste ervan) om da! eerste het Dardannelles pad te volgen en terug te keren via het Federation pad. Daar ergens was er dan ook een vogeltje (Bell Bird?) dat wat vastzat op de een rots, terwijl de moeder (?) wat verder in een boom zat toe te kijken probeerde een andere merk vogel het beestje te helpen. Mooi om zien. Alles is goed gekomen.

Volgende punt waren Katoomba Falls, maar dat deel stelt weinig voor. Net als het super toeristische Scenic World waarin de koolmijnen uit het verleden worden voorgesteld. Met een trein omhoog en kabelbaan omhoog (of omgekeerd), in elk geval, een trekpleister voor veelal aziatische meutes. Snel rondgestapt en dan terug naar het pad om naar boven te gaan. Niet zo stevig en steil als die Gigantic Stairway maar toch een serieuze inspanning... Gelukkig heb ik ook toegegeven aan de drang om het pad te volgen naar de Upper Katoomba Falls. Opnieuw een zeer mooi zicht op de vallei en op het mooie bovengedeelte van de beneden magere watervallen.

Tenslotte de natgezwete kleren ingeruild voor wat droge en de trein terug naar Sydney op. Tijdig om Manu op te pikken en naar de zonsondergang van op de Westfield Tower te gaan kijken. Zicht op de stad, de lichtjes en de ondergaande zon... en we hebben nog de timelapse opname van gekregen van de meisjes die naast ons stonden. Ik kan nog een paar keren genieten J

Dag135: Blue Mountains (27/02/2018)

Ik had initieel maar voor 2 nachten geboekt en het hostel zat wel vol zeker... het sein om iets vroeger dan gedacht de trein te nemen naar de Blue Mountains en nog wat te wandelen. 1,5-2u treinen om in Wenthworth Falls dorp te geraken en vandaar naar de watervallen zelf te wandelen. De heenweg viel met wat tegen omdat het langs de openbare weg was maar eens ik aan de Princess Track begonnen was, was het echt genieten. Ietwat glibberig van de modder (die regen weet je wel), maar een leuke wandeling naar een paar mooie uitzichtpunten op de Jamison Valley en tenslotte de watervallen zelf. Via de Darwin Track terug was een stuk beter dan de heenweg. Nog een paar mooie watervalletjes en gezellig padje doorheen de natuur en vallei.

Terug aan het station bleek de trein naar Leura net vertrokken en moest ik een uur wachten op de volgende. Een blik op de map.me app toonde dat het maar 6km was naar daar, dus onder de ondertussen schijnende zon, heb ik dat stuk ook maar gelopen.

Met de bedoeling om naar de Leura Falls te gaan, tot ik daar in de buurt me opeens herinnerde dat in de Lonely Planet gesproken werd van Sublime Point als een must-see. Ietwat te ver gegaan al, maar via de Gordon Falls, Pool of Siloam, Golf Links Lookout en de Cliff Top Walk had ik zeer mooie wandeling tot aan dit sublieme punt met adembenemend zicht. Echt fantastisch. Ik denk dat ik daar bijna een uur heb zit genieten.

Dezelfde weg terug en vanaf de Gordon Falls heb ik dan de Prince Henry Cliff Top Walk tot aan de Leura Cascades gevolgd en het was meer van datzelfde moois. Aan de Leura Cascades dan wat verder langs de Bridal Veil Track om nog een ander watervalletje te zien in tenslotten terug naar boven en doorheen Katoomba naar het hostel. Vermoeid maar gelukkig. En nog een lekkere koreaanse noodle soep om de dag af te ronden. Meer moest het niet zijn.

Dag134: Sydney (26/02/2018)

De regen van gister valt nog steeds, dus hebben Manu & ik maar een regenactivitiet gezocht en gevonden in het Sea Life. Een soort gigantisch aquarium let allerlei leuke vissen (die seadragons!) en andere haaien en rays, om de 2 dugongs niet te vergeten. We waren rap 3u kwijt. Daarna verder langs Darling Harbour en door de stad naar de Harbour Bridge en het befaamde Opera House te slenteren. Ondertussen was het weer ook wat opgeklaard en hebben we ons daar in de buurt bezig gehouden tot het donker werd.

Dag133: Road to Sydney (25/02/2018)

Ik was met geen stokken wakker te krijgen om nog iets te bezichten en was schoon op tijd wakker om rechtstreeks naar de bus terug naar Sydney te gaan J Het goot ook redelijk zwaar.

Onderweg was er dan nog een accident gebeurd waardoor ik met 2,5u vertraging in Sydney aankwam.

Op zich niet zo erg, maar zo heb ik Mikko & Tommi gemist, 2 Finnen die er ook in de Whitsundays bijwaren. We verblijven trouwens in het hostel gerund door Anna, ook iemand die er toen bij was en om het gezelschap compleet te maken was Manu er ook (ik had haar ook al daar en bij Fraser gezien).

Dag132: Canberra (24/02/2018)

In Canberra stond James, een vriend van Pam mij op te wachten voor een rondleiding/verkenning.

Eerst naar het nieuwe en daarna oude parlement (met leuke cartoon tentoonstelling), vandaar naar de National Gallery (met een mooi tentoonstelling over australische films). Voor de rest is Canberra echt een rij-stad rond een kunstmatig meer met zeer veelgroene en bruine bomen. Volgt nog een outlook van boven de War Memorial en een klim naar de Telstra-toren die verdracht goed lijkt op ene in Kuala Lumpur, daar kreeg ik ook een broodnodig koffie-infuus, zo’n nachtrit op de bus kruipt in je kleren...

Daarna, om de koffie te compeseren zijn we naar de oudste pub geweest om een belgian style tripel te proberen en iets soortgelijk dat overdreven naar drop smaakte.

Dan eindelijk naar Pam. Wat getetter en wijn later richting een vegan resto, waar de vlees/visvervangers merkwaardig genoeg beter smaakten dan de veggie-gerechten. Tenslotte nog een proeverijtje in een wijnbaar (zeer lekkere dingen) en dan was tijd om te crashen....

Dag131: Byron Bay (23/02/2018)

Van uitstel komt geen afstel. De lighthouse wandeling heb ik altijd wat voor me uitgeschoven tot het beter weer zouz ijn. Niet dus. Ook vandaag word ik paar keer nat tijdens de wandeling, maar soit. De wandeling tot Byron Point en dan omhoog naar het meest oostelijk punt van Australië, naar de vuurtoren en terug naar het hostel is zeer mooi.

In de namiddag doe ik een kayaktocht op de rivier in een naburig dorpje. De zee is te wild voor een zeetocht (al dan niet met dolfijnen). We paddelen door mangrove-achtig gebieden zien zelfs een visarend. Maar hier speelt de regen ook wat spelbreker en de vele beestjes schuilen ook.

Daarna de nachtbus op naar Sydney en vandaar door dan Canberra.

Dag130: Byron Bay (22/02/2018)

Ik kon lang blijven liggen wat de regen was duidelijk hoorbaar op het dak. De voormiddag slenter ik nogmaals langs het strand, tussen de druppels door naar Byron. En terug, om dan de fiets te nemen naar de Wood & Stone brouwerij. Een mens moet iets als het regent, maar alle fietsen zijn uitgeleend. Snelwandelen dus om er tijdig te geraken. Gelukkig is er iemand die spontaan stopt en mij een lift aanbied.

Geweldig leuke tour van dat brouwerijtje, gesteund op een filosofie van de gemeenschap te ondersteunen en niet mee te doen aan de “corporate” dingen van de grote bedrijven. Lekkere bieren ook.

’s Avonds nog een laatste wandelingske om terug wat muziek mee te pikken, en ik begin ook in het donker te weten waar op het strand ik moet afslaan om bij mijn hostel te geraken.

Dag129: Road to Byron Bay (21/02/2018)

De uren van het gratis busje van het hostel naar het centrum sluiten niet aan bij de bus die ik wil pakken en aangezien ik toch tijdig wakker ben, besluit ik om die kleine 5km maar te wandelen, ik ben toch licht gepakt nu J. Onderweg mijn T-shirt maar uitgedaan en me zoveel mogelijk verscholen onder mijn waterdichte rugzakken... De uitlopers van de cycloon Gita die Solomon, NZ enzo teistert, hebben de ozzy kust bereikt.

Ik verander ook van (deel)staat en dus ook tijdzone aangezien Queensland geen zomertijd volgt en New South Wales wel... Tijdsverschil met België is nu 10 uur.

Mijn hostel ligt wat weg van het centrum, maar dat kwartiertje wandelen over het strand er naar toe is wel leuk en mooi. Wat door het dorpje slenteren en dan terug naar het hostel voor een kaas en wijnavond. Daar komt naar het einde toe iemand aan tafel zitten, die duidelijk West-Vlaamse is aan de zachte h van haar naam te horen J Na wat verder gebabbel, blijk ik zelfs haar ouders te kennen. Middelkerke is klein genoeg.

Daana nog even terug naar het dorpje om wat livemuziek mee te pikken in één van de vele bars en op straat.

Dag128: Surfers Paradise (20/02/2018)

Ik heb dus een tour gevonden die deeltjes doet van wat ik zelf wou doen oin Lamington NP, al is het veeeel minder intestief, ik heb er toch een glimp van. We geinnen met een bus over een 4x4 track (inderdaad een 4x4-bus) tot een uitzichtspunt met mooi zicht op Surfers Paradise, Gold Coast en de rest van de kust. Ondertussen waren we al langs de locatie gereden waar met de Common Wealth Games de zwemcompetitie zal doorgaan. Ik zou niet graag vanboven op die tribune zitten....

Na het hobbelig ritje krijgen we thee in een sjiek hotel, en leren we met een boemerang werpen. Tenslotte gaan we een waterval in Tamborine NP. In het bijhorende dorpje doen we 2 van de wijnproeverijen. Goed spult.

Dan volgt half uurtje rijden richting O’Reilly’s, een andere deel van Lamington NP. Aan een rivierbocht stoppen we voor BBQ-lunch en dan kronkelen we die berg verder op tot we terug een boardwalk wandelpad tegenkomen die uitmondt in een paar hangbruggen tussen de boomtoppen. We mogen nog wat Brush Turkey’s en Rozella’s voederen en een replica van een daar in de buurt neergestort vliegtuig bekijken.

Volgt nog een mooi uitzichtpunt en de weg terug. Niet helemaal wat ik in gedachten had, maar wel mooi.

Dag127: Road to Lamington National Park => Surfers Paradise (19/02/2018)

Na een ochtendlijk vroeg afscheid van Vero, na een heerlijk wekend, zet ik koers richting Lamington National Park, maar de duivel is er mee gemoeid dezer dagen. De radiotar van mijn Fiat begeeft het, ik word naar Brisbane gesleept en daar bllijkt geen vervangwagen meer te zijn, noch beschikbaar te komen de volgende dagen. L ik krijg mijn geld voor de resterende tijd terug, maar vind geen passend alternatief. Plannen zijn er dus om gewijzigd te worden....

Geen wandelingetje in Lamington dus, maar openbaar vervoer naar Surfers Paradise, met de bedoeling om morgen wat te surfen...

Maar ook dat zal niet lukken, het water is ter ruw of er eis teveel stroming blijkbaar. Voor het weekend zijn er geen lessen meer hier in dit paradijs. Is Oz me beu en is het tijd om dit land te verlaten?

Dus ik moet nog even uitvissen waar ik me morgen mee ga bezig houden alvorens (zoals gepland) naar Byron Bay te gaan, alleen zal het van op een andere locatie en op een andere manier zijn J

Dag126: Noosa (18/02/2018)

Vandaag ga ik terug naar Elandapoint, gewapend met muggenspray, maar de beestjes geven gelukkig genoeg afwezig vandaag. De wandeling valt me wat tegen, bijna 10 meter brede paden, doorheen een monotoon landschap van bos en gras. Gelukkig is er af en toe een lizard die mijn pad kruist en die ene grasgroen/gele slang. Ik raak ook niet waar ik wil omdat de brug al een tijdje weggevallen is, ik had dat weer niet goed gelezen J Soit, 10 km in de warmte, daarna verdiend wat uitrusten bij Sunshine Beach alvorens de zonsondergang van in de rivier te bewonderen en met heerlijke fish & chips achteraf.